Achter de zeven luiken, of over de avonturen van Sinterklaas

Wednesday, December 5, 2018

Achter zeven jaloezieën of over de avonturen van de kerstman
Langzaam deed Claus zijn ogen open, het was nog helemaal donker buiten. Het is vandaag
dacht hij - 6 december. Moet opstaan. Draag een dikke jas van schapenvacht en warme laarzen. En het zou zitten
als een man voor een open haard thee gedronken met mevrouw Claus. Aan de andere kant, dat is het
Het zal leuk zijn om de hele dag naar te kijken. Het is goed, je moet opstaan.

De kerstman stond heel stil op. Hij was zo voorzichtig als hij kon, maar helaas stootte hij zijn pyjamamouw uit
bril op het nachtkastje en toen... begonnen al zijn gordijnen te zingen. En die waren er
zeven. O, vlinderpootjes, dacht hij, die zal ik uiteindelijk vervangen door gordijnen en gordijnen. Nou, echt
kunnen ze niet gewoon een keer stil zijn? Er werd niet alleen rondgezongen, maar ook vrolijke gesprekken en gelach.

Je raadt waarschijnlijk al dat de jaloezieën van de kerstman ongewoon waren. Niet alleen ongebruikelijk, maar ook
extreem belangrijk. Ze waren Claus' venster op de wereld. Een van hen kon door elk van hen heen kijken
continent en zijn bewoners. Zie kinderen en volwassenen, hun dromen en innerlijk
verlangens. En natuurlijk waren ze beleefd. Het is dankzij Claus' betoverde jaloezieën
wist altijd wat er op het verlanglijstje van een kind stond. Brieven raakten wel eens ergens kwijt
(of die gapende elven hebben iets verkeerd begrepen). In blinds zoals in een magische bal was het echter mogelijk
alles zien en alles leren.

De Kerstman is helemaal wakker en na het drinken van een kop hete koffie al in een beter humeur
hij glimlachte binnensmonds. Praters omdat ze uit mijn jaloezieën praters zijn, maar wat zou ik zonder ze moeten
deed.

HO HO HO
We vliegen

bloggen